κατι σαν αγνο

Κατι σαν αγνο, κοντα τα χερια μου αλλα ποτε δεν το επιασαν, μα ακομα και αν το πλησιασω ηταν για εμενα ζωη. Μια αισθηση τοσο αλλιωτικη τοσο γεματη και συγχρονως ματαιη, και αν εμαθα να την αντεχω , τωρα μαθαινω να ξεχνω οτι υπαρχει... λιγες εικονες και παλι ζωντανευει μα το κομματι απο το παζλ ποτε δεν θα ενωθει, ισως να μην ειναι απο αυτα που ενωνονται , τελειωνουν και κορνιζαρονται στον τοιχο, ισως μερικα ονειρα ειναι για να μενουν ετσι , το πιο κατω δεν το ξερω ισως και να μην το αντεχα αν το ηξερα και εσυ μου λες οτι μεγαλωσα τωρα που εμαθα τους περιορισμους μου, εγω σου λεω οτι μεγαλωσα απο αυτους...