Ψυχοθεραπευτης στο Μαρούσι: H ώρα της γής ( tm) το ραδιοφωνικό σπότ του wwf

Ψυχοθεραπευτης στο Μαρούσι: H ώρα της γής ( tm) το ραδιοφωνικό σπότ του wwf: "η ώρα της γής (tm) το ραδιοφωνικό σποτ απο το wwf"

Ψυχοθεραπευτης στο Μαρούσι: Η ώρα της γής(tm)- απο το wwf.gr

Ψυχοθεραπευτης στο Μαρούσι: Η ώρα της γής(tm)- απο το wwf.gr: "Η ώρα της γής(tm) Η ώρα της γής Η Ώρα της Γης Για τρίτη συνεχόμενη χρονιά η Ελλάδα συμμετέχει στην παγκόσμια εκστρατεία του WWF ενάντια σ..."

Ψυχοθεραπευτης στο Μαρούσι: Η ώρα της γής (tm) -αντιστροφη μέτρηση

Ψυχοθεραπευτης στο Μαρούσι: Η ώρα της γής (tm) -αντιστροφη μέτρηση: "Η ώρα της γής tm Δήλωση Συμμετοχής για την ώρα της γής"

φορέας γνώσης το βιωμα του Aids

Φορέας γνώσης

Δευτέρα, 30 Νοεμβρίου 2009 10:43 Πρόδρομος Ταράσης

Share this  Twitter  Myspace  Digg  Yahoo  Googlize this  Facebook  Wikio Print E-mail

    ...το βίωμα του Aids

Μια λέξη και μια έννοια ταυτόσημη με την σιωπή, και την διάκριση...είναι σαν το AIDS να έχει τον ρατσισμό κάπου καλά κρυμμένο μέσα του ή απλά σαν να ενεργοποιεί τους δικούς μας μηχανισμούς που μας καθησυχάζουν ότι είμαστε καλά και τυχεροί.

Πόσο καλά και τυχερός μπορεί να είναι κανείς όταν κλείνεται στην απομόνωση για να βάλει τους οροθετικούς στην φυλακή. Όταν  προσπαθεί να προστατεύει τον εαυτό του από τον φόβο του. Να μην αντέχει το διαφορετικό, το δύσκολο , το ξένο και να μένει θεατής. Μήπως τελικά κινδυνεύουμε από τον ίδιο μας τον εαυτό και είμαστε φορείς του μικρόβιου της ακινησίας... και το δυναμικό που όλοι έχουμε να μένουμε ανοιχτοί, το δυναμικό του να μπορούμε να υπάρχουμε ανάμεσα στους άλλους… μάλλον μένει εκτός.

Μένω εκτός ...και τότε κινδυνεύω... όσο πιο ξένο αισθάνομαι τον φίλο μου, τον γείτονα ακόμα και τον ξένο που η διάφορα μας είναι η σύσταση του αίματος μας, τόσο στερώ τον εαυτό μου από τον πλούτο που έχει να μου δώσει η ψυχή του.

Είναι κατάκτηση ενός ανθρώπου να μπορεί να έρθει στην θέση κάποιου άλλου, χωρίς να χρειάζεται ούτε να κλείνει τα μάτια για να μην βλέπει ότι είναι δίπλα του, ούτε να χρειάζεται να νοσήσει ο ίδιος για να καταλάβει. Μια λεπτή ισορροπία που προστατεύει εμάς και τους γύρω μας. Προστασία σημαίνει να ξέρω , αλλά τι σημαίνει να ξέρω...  μήπως το να διαβάσω μια λίστα μα πράγματα που πρέπει να κάνω για να μην κολλήσω? Προστασία σημαίνει να βιώσω και να ζήσω ότι η ζωή μου αξίζει να έχει ποιότητα, και αυτό να είναι σύνθημα ζωής. Να μην κάνει εξαιρέσεις και να είναι μια  πρόταση που να μην έχει μονό πρώτο πρόσωπο, να έχει και δεύτερο και τρίτο. Όταν δεν βιώσω, με το να αποδεχτώ τον άνθρωπο που είναι φορέας, τότε μάλλον θα βρεθώ στην θέση του με τον εαυτό μου ή κάποιο κλώνο του κριτή. Ίσως τότε  σκεφτώ ότι θα ήταν καλύτερα να είχα καταλάβει πως έχω την δύναμη να διακρίνω και όχι να κάνω διακρίσεις.

Αυτό βεβαία που γίνεται σε προσωπικό επίπεδο ισχύει και σε κοινωνικό. Ενώ εμείς λοιπόν σαν κοινωνίες κρύβουμε καλά με φάρμακα ακριβά τα συμπτώματα των ασθενών και των φορέων μας, αφήνουμε να πεθαίνουν ανεξέλεγκτα άλλοι φτωχότεροι λαοί. Λαοί που εμείς δεν θέλουμε να ξέρουμε ότι υπάρχουν. Γιατί άραγε όμως ενώ πασχίζουμε να νικήσουμε τον ιό και όταν τελικά νικάμε κάποιες μάχες τότε τις κρατάμε για εμάς και δεν τις μοιραζόμαστε με όσους τις έχουν ανάγκη. Ποια είναι αυτή η δύναμη που μας κρατά από το να μοιραστούμε το δώρο της υγείας με όλους.

Λέω όχι στο AIDS σημαίνει προστατεύω τον εαυτό μου από τον ιό όχι από τους ανθρώπους, λέω όχι σημαίνει ότι μπαίνω σε διάλογο με την ασθένεια και την αρνούμαι, δεν αρνούμαι ότι υπάρχει, δεν αρνούμαι τα συναισθήματα που μου προκαλεί αρνούμαι να γίνω μέσο για να εξαπλωθεί μέσα μου και έξω μου και να μου τα πάρει όλα.
Τέλος όσο και δύσκολο και αν ακούγεται θα είναι πραγματικά ευεργετικό να διαβάσουμε την πραγματικότητα  χωρίς ταμπέλες, να ακούσουμε την εμπειρία των οροθετικών. Αυτοί  είναι και τόσα πολλά αλλά εκτός από αυτό και θα έχουν να μας πουν τόσα άλλα μαζί με αυτό. Ας θυμόμαστε πως  όταν εστιάζουμε σε ένα μονό, τότε ποτέ δεν ξέρουμε το όλο.

GAYXAMPLE - EPISODE 1 - THE HOMOPHOBIC NEPHEW

GAYXAMPLE - EPISODE 1 - THE HOMOPHOBIC NEPHEW

G-LIFE: Ουγκάντα: Το κοινοβούλιο συζητά το νομοσχέδιο “Σκο...

G-LIFE: Ουγκάντα: Το κοινοβούλιο συζητά το νομοσχέδιο “Σκο...: "Στην αρμόδια επιτροπή του κοινοβουλίου της Ουγκάντας βρίσκεται ο νέος νόμος κατά της ομοφυλοφιλίας. Οι βουλευτές πρόκειται να συζητήσουν το..."

Συμβουλές επιλογής gay affirmative ψυχοθεραπευτή

Τι να προσέξω ψάχνοντας ψυχοθεραπευτή gay affirmative


Χρειάζεται να βεβαιωθείτε οτι ο θεραπευτης εξασκει gay affirmative therapy και πως δεν βλέπει την ομοφυλοφιλία σαν πρόβλημα αλλα σαν μια υγιη παραλλαγή ίση με την ετεροφυλοφιλία. 


Επίσης, βεβαιωθείτε ότι ο θεραπευτής έχει λάβει συμπληρωματική εκπαίδευση για το τι σημαίνει να είσαι γκέι. Μερικές φορές,θεραπευτές  με τις καλύτερες προθέσεις, μπορούν να κάνουν κακό σε γκέι πελάτες, οταν τους αντιμετωπίζουν «σαν όλους τους άλλους." Με τον τρόπο αυτό, αγνοούν τις μοναδικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι ομοφυλόφιλοι άνδρες και γυναικες




Πώς μπορώ να βρω ένα gay affirmative ψυχοθεραπευτή;

Ελέγξτε με τον τοπικό συλλογο ομοφυλόφιλων και λεσβιών στην περιοχή σας. Υποστηρίζουν συχνά τους καταλόγους των gay-friendly επιχειρήσεις και τους φορείς παροχής υγειονομικής περίθαλψης.


Εάν επιθυμείτε να κάνετε ψυχοθεραπεία με gay ψυχοθεραπευτή ρωτήστε ανοιχτά και ζητήστε παραπομπή. Ειναι σαφές οτι δεν χρειάζεται να ειναι κανεις gay για να μπορει να ειναι gay affirmative θεραπευτης και μπορει ενας str8 θεραπευτής να κατανοήσει εξισου τις ανάγκες σας εφόσον έχει εκπαιδευτεί κατάλληλα.

Τρέξτε, μακριά από τον θεραπευτή που προσφέρει  να "θεραπεύσει"ή"επισκευάσει" τον  σεξουαλικό προσανατολισμό σας. Οι επαγγελματίες είναι, στην καλύτερη περίπτωση αντιδεοντολογικοί και στη χειρότερη περίπτωση, αρκετά επιζήμιοι. Υπάρχουν πολλές έρευνες που δείχνουν πως τέτοιες θεραπείες απλά δεν λειτουργούν.

Gay affirmative ψυχοθεραπεια συμβουλευτικη
210 2750082
prodromos_tarasis@hotmail.com

Αντι- ομοφυλοφιλική εφαρμογή της Apple προκαλεί αντιδράσεις — ΣΚΑΪ (www.skai.gr)

Αντι- ομοφυλοφιλική εφαρμογή της Apple προκαλεί αντιδράσεις — ΣΚΑΪ (www.skai.gr)

gay therapists greece ελλαδα

gay therapists greece Ελλάδα, Αθήνα
Μαρούσι

ψυχοθεραπεία συμβουλευτική


gay therapists


2102750082 λειτουργεί τηλεφωνητής

6980039673

prodromos_tarasis@hotmail.com

λέξεις κλειδιά

ψυχολόγος , ψυχοθεραπεία, gay therapist, Ελλάδα, Μαρούσι, Αθήνα

low budget πρόγραμμα ψυχοθεραπείας

Προγραμμα ψυχοθεραπείας και Συμβουλευτικής για low budget εισοδήματα

2102750082 -6980039673

Ξενωνας για απορους οροθετικούς

Ξενώνας Ψυχοκοινωνικής Υποστήριξης
Kέντρο Ελέγχου & Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕΕΛΠΝΟ)
Οδός: Βασιλικών 7 Τ.Κ: 185040 (ΠΕΙΡΑΙΑΣ)
Τηλ.και fax Δ/νσης: 210- 41.11.401
Τηλ.Νοσηλευτικής-Ψυχοκοινωνικής υπηρεσίας: 210- 41.11.400
e-mail: xenonas@ath.forthnet.gr

Τα άτομα που μπορούν να υποβάλλουν αίτηση φιλοξενίας στον Ξενώνα πρέπει να είναι
Άπορα, οροθετικά άτομα ( εξετάσεις HIV οροθετικότητας), μη χρήστες τοξικών ουσιών.
Επίσης, μπορεί να είναι :
άνδρες, γυναίκες ανεξαρτήτως ηλικίας, εθνικότητας και θρησκευτικών αντιλήψεων
πρώην κρατούμενοι σωφρονιστικών ιδρυμάτων
μετανάστες- πρόσφυγες
άτομα με απολύτως ελεγχόμενα ψυχικά προβλήματα

ευρωπαική έρευνα στην αλλαγή φύλου

το σποτ της θετικής φωνής

Εγώ και ο HIV - 19 Μαρτίου 2011

Εγώ και ο HIV - 19 Μαρτίου 2011

Σας προσκαλούμε στην τέταρτη συνάντηση για ανθρώπους με HIV.

Τα θέματα αυτή τη φορά είναι:
Νέα φάρμακα, αποφυγή παρενεργειών, οστά, νεφρά, πότε το λέω;


Η συνάντηση θα γίνει στην αίθουσα Horizon του Divani Caravel (απέναντι από το νοσοκομείο Ανδρέας Συγγρός - στάση μετρό: Ευαγγελισμός).

Ημέρα: Σάββατο, 19 Μαρτίου 2011
Ώρα: 5 το απόγευμα

Είσοδος: ΔΩΡΕΑΝ

Συνδιοργάνωση: Θετική Φωνή, Κέντρο Ζωής και Be Positive
Πληροφορίες: 210-8627572 (9.00 – 15.00) και info@positivevoice.gr


ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

17:00 Προετοιμασία & Εισαγωγές
17:30 Αντιρετροϊκά & παρενέργειες Ελένη Σαμπατάκου (ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ)
17:55 ΣΥΖΗΤΗΣΗ
18:15 Τα οστά μου Γιάννης (ΘΕΤΙΚΗ ΦΩΝΗ)
18:35 ΣΥΖΗΤΗΣΗ
18:45 Break
19:05 Τα νεφρά μου Παναγιώτης (ΚΕΝΤΡΟ ΖΩΗΣ)
19:25 ΣΥΖΗΤΗΣΗ
19:40 Πότε το λέω; Ανδρέας (BE POSITIVE)
20:00 ΣΥΖΗΤΗΣΗ
20:45 Γενική Συζήτηση Νίκος (ΘΕΤΙΚΗ ΦΩΝΗ)
21:30 Κλείσιμο



Μερικά αποτελέσματα από τις απαντήσεις που έδωσαν οι συμμετέχοντες σε αυτή τη συνάντηση:

Γκέι στην εφηβεία απο το 10%

Γκέι στην εφηβεία
Αφιέρωμα: γκέι & εφηβεία
Η εφηβεία θεωρείται δύσκολη περίοδος για όλους/ες. Πόσο μάλλον αν είσαι γκέι. Ορίστε και οι λόγοι.

του Λύο Καλοβυρνά, συμβούλου ψυχικής υγείας
απο το 10%



Η κοινωνία ανέκαθεν καθόριζε τι είναι σωστό και αποδεκτό με πολύ στενά κριτήρια. Ήδη πριν μπει ένα παιδί στην εφηβεία γνωρίζει πάρα πολύ καλά τι θεωρείται «φυσιολογικό» από την κοινωνία και τι όχι· ξέρει πολύ καλά ποιοι είναι οι κανόνες στην οικογένειά του και στα πλαίσια όπου κινείται (σχολείο, γειτονιά, κ.τ.λ.). Ξέρει επίσης, σημαντικότερο, τι απαιτείται από εκείνο προκειμένου να γίνει αποδεκτό σε αυτά τα πλαίσια.

Καθώς το παιδί φεύγει από την ασφάλεια της παιδικής ηλικίας και προσπαθεί να βρει τον δρόμο του προς την ανεξαρτησία και την υπευθυνότητα της ενηλικίωσης, είναι ζωτικό να έχει μια αίσθηση ότι «ανήκει» κάπου, ώστε να συνδεθεί με το περιβάλλον του. Αν υποψιάζεται ότι «διαφέρει» από τους άλλους που το περιστοιχίζουν και ειδικά αν αυτή η διαφορά αφορά τον σεξουαλικό προσανατολισμό του, η προσπάθειά του να δομήσει την ταυτότητά του αντιμετωπίζει σοβαρά εμπόδια.

Ο αόρατος γκέι έφηβος
Στην εφηβεία το παιδί αναζητά μια ταυτότητα, επιθυμεί να νιώσει ότι υπάρχει ως ξεχωριστό άτομο. Όλες μας θυμόμαστε πώς ήταν όταν δοκιμάζαμε ιδέες και απόψεις, ρούχα, μουσικές, παρέες, γούστα - σε μια προσπάθεια να «είμαστε» κάτι· να γίνουμε κάποιος, που θα είναι ταυτόχρονα ξεχωριστός αλλά και θα ανήκει κάπου.

Μια προτεραιότητα που έχει ένα παιδί στην εφηβεία (προεφηβικά και μετεφηβικά, 10-21 χρονών) ώστε να αναπτυχθεί σωστά ως άτομο (εξατομίκευση) είναι να πάψει να ταυτίζεται απόλυτα με τους γονείς του, προκειμένου να αναπτύξει τη δική του ώριμη, διακριτή ταυτότητα (Crespi & Sabatelli 1993). Η συμβιωτική, απόλυτη ταύτιση παιδιού-γονέα κατά την παιδική ηλικία μετασχηματίζεται σε μια αλληλοεξαρτόμενη, συμμετρική σχέση γονέα-παιδιού, η οποία επιτρέπει στο παιδί να κάνει τις επιλογές του, να αναλαμβάνει ευθύνη για τις πράξεις του και να μην ταυτίζεται με τον κηδεμόνα του (Anderson & Sabatelli 1990).

Αν το παιδί είναι γκέι, ωστόσο, οι επιθυμίες του θεωρούνται άκυρες ή μη πραγματικές. Το παιδί νιώθει αόρατο. Μάλιστα καθίσταται αόρατο ακόμα και «επιστημονικά». Η αορατότητα των γκέι εφήβων στη βιβλιογραφία για την ψυχολογία της παιδικής ανάπτυξης οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην «επιστημονική» εικασία ότι οι έφηβοι είναι υπερβολικά νέοι για να έχουν σταθερή, σχηματισμένη γκέι σεξουαλική ταυτότητα. Αυτή η άποψη ωστόσο καταρρίπτεται μέσα από έρευνες· πολλοί έφηβοι αυτοπροσδιορίζονται ως γκέι από μικρή ηλικία (Martin, 1982· Hetrick and Martin, 1988· Herdt and Boxer, 1993). Οι γονείς είναι αυτοί που συνήθως το μαθαίνουν αργότερα, στην εφηβεία, όταν τα παιδιά νιώθουν την ανάγκη να δείξουν προς τα έξω αυτό που αισθάνονται μέσα τους από μικροί.

Κι έτσι καταλήγουμε να θεωρούμε ότι όλα τα παιδιά είναι ετεροφυλόφιλα, μέχρις αποδείξεως του αντιθέτου. Ακόμη και όταν τα παιδιά δηλώνουν ξεκάθαρα ότι νιώθουν ομοφυλόφιλα, και μάλιστα από πολύ μικρή ηλικία, αρκετοί ψυχοθεραπευτές επιμένουν ότι πρόκειται για «φάση», προκαλώντας ανυπολόγιστη ζημιά στην αυτοπεποίθηση, αυτοεικόνα και κριτική ματιά του παιδιού, αφού αφενός μεν ακυρώνουν το βίωμά του, αφετέρου δε εμμέσως του δηλώνουν ότι είναι καλύτερο να συμμορφωθεί με τα ετεροφυλόφιλα, «φυσιολογικά» στάνταρ.

Οι θεραπευτές με τέτοια στάση δεν είναι σπάνιοι. Η απροθυμία τους να πιστέψουν τους γκέι εφήβους στηρίζεται σε πολλές αναπόδεικτες θεωρητικές εικασίες, ενώ τροφοδοτείται επίσης από τη ρητή ή άρρητη επιθυμία των γονιών να «θεραπευτεί» το παιδί τους. Οι θεραπευτές που χαϊδεύουν τα αυτιά των γονιών με τέτοια αιτήματα διαψεύδουν τις πλέον βασικές αρχές για την ανάπτυξη της παιδικής σεξουαλικότητας. Φυσικά υπάρχουν έφηβοι που εκδηλώνουν κάποια στιγμή στη ζωή τους ενδιαφέρον για ομοφυλοφιλικές επαφές ίσως δε και να πειραματιστούν, χωρίς όμως αυτό να οδηγήσει απαραίτητα σε μια γκέι ταυτότητα στην ενήλικη ζωή τους. Αυτοί οι πειραματισμοί κάποιων εφήβων, όμως, δεν ακυρώνουν το γεγονός ότι υπάρχουν έφηβοι/ες που είναι απολύτως βέβαιοι για τον σεξουαλικό προσανατολισμό τους. Για την ακρίβεια, αυτή η βεβαιότητα θα ήταν πολύ μεγαλύτερη αν το βίωμά τους υποστηριζόταν και δεν κατακρινόταν, με αποτέλεσμα πολλά γκέι παιδιά να εύχονται αυτό που νιώθουν να μην είναι αλήθεια για αρκετά χρόνια.

Μαθαίνοντας το φύλο μας
Όλα τα παιδιά, γκέι ή στρέιτ, από πάρα πολύ μικρή ηλικία διδάσκονται ποιες είναι οι σωστές συμπεριφορές για κάθε φύλο: έτσι φέρονται τα αγόρια, έτσι τα κορίτσια. Στη δική μας κοινωνία, λόγου χάρη, τα αγόρια δεν πρέπει να κλαίνε, τα κορίτσια δεν πρέπει να είναι άγρια (Maccoby 1980). Και τα αγόρια και τα κορίτσια εισπράττουν μεγάλη αποδοκιμασία όταν δεν τηρούν τον «σωστό», αναμενόμενο ρόλο τους και φέρονται όπως το άλλο φύλο ή προτιμούν δραστηριότητες που παραδοσιακά ανήκουν στο άλλο φύλο.

Τα παιδιά μαθαίνουν από πολύ μικρή ηλικία ότι όλη η ανθρώπινη συμπεριφορά κατατάσσεται σε ένα δίπολο, δύο μόνο κατηγορίες: ή αντρικό ή γυναικείο. Όταν οι κοινωνικά επιβεβλημένες έμφυλες ταμπέλες είναι πολύ άκαμπτες και αυστηρές, προκαλούν προβλήματα στους εφήβους, ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού. Ο τρόπος που αντιμετωπίζουν αυτές τις ταμπέλες τα γκέι παιδιά διαφέρει από τον τρόπο που τις βιώνουν τα στρέιτ παιδιά. Μία βασική διαφορά είναι ότι το ετερόφυλο σεξουαλικό ενδιαφέρον των μελλοντικών ετεροφυλόφιλων θεωρείται φυσικό, δεδομένο, αναμενόμενο. Ακόμη κι όταν είναι πρόωρο – π.χ. σε πολύ μικρή ηλικία- αποθαρρύνεται μεν αλλά δεν καταδικάζεται. Αντιθέτως τα γκέι παιδιά που έχουν ομόφυλα σεξουαλικά συναισθήματα παίρνουν αποκλειστικά μηνύματα ντροπής και κατακραυγής για το πώς αισθάνονται.

Ένας γκέι άντρας μιλάει για το πώς ήταν όταν ήταν παιδί: «Είχα μια αίσθηση διαφορετικότητας χωρίς να ξέρω ακριβώς σε τι διέφερα. Θυμάμαι ότι είχα πολύ μεγάλη σεξουαλική περιέργεια για άλλους άντρες, για το σώμα τους, αλλά ταυτόχρονα ένιωθα ενοχή γι' αυτό. Και μόνο να αναφερόταν το θέμα της σεξουαλικότητας με άντρες ή αγόρια αισθανόμουν έναν κόμπο στο στομάχι, μια αίσθηση ότι ήταν κακό πράγμα, παρόλο που κανείς δεν μου το είχε πει. Δεν ξέρω από πού το είχα μάθει. Μεγαλώνοντας αυτό το συναίσθημα δεν έφυγε, και σταδιακά κατάλαβα ότι υπήρχε κάτι που πρέπει να κρατάω κρυφό, ελπίζοντας ότι θα εξαφανιζόταν μια μέρα από μόνο του. Μου έλεγα να μην το σκέφτομαι ή ότι μεγαλώνοντας θα άρχιζα να βρίσκω ελκυστικές τις γυναίκες. Πρέπει να ήμουν γύρω στα 12 όταν ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι αυτή η έλξη δεν θα έφευγε ποτέ. Ήμουν ένας από αυτούς. Ήμουν κι εγώ ομοφυλόφιλος».

Η αίσθηση διαφορετικότητας σίγουρα δεν είναι αποκλειστικότητα των γκέι εφήβων. Ένα παιδί μπορεί να οδηγηθεί να νιώσει διαφορετικό από τους γύρω του εξαιτίας πολλών παραγόντων και όχι μόνο λόγω σεξουαλικότητας ή κοινωνικού φύλου (σωματότυπος, καταγωγή κ.τ.λ).

Στους γκέι η αίσθηση διαφορετικότητας οφείλεται στη σεξουαλική τους ταυτότητα και μπορεί να επιδεινωθεί και από άλλες διαφορές, πραγματικές ή «κατασκευασμένες». Όταν το παιδί βάλλεται από παντού ως διαφορετικό, μπορεί να αναπτύξει διάφορους τρόπους άμυνας. Μερικές φορές η διαφορετικότητα γίνεται οχυρό πίσω από το οποίο ένα γκέι παιδί κρύβεται και προφυλάσσεται από την κατακραυγή και τις αποδοκιμασίες. Για να αντέξει λοιπόν αυτή την απομόνωση μπορεί να εμφανίσει διάφορες συμπεριφορές:

Αυτοκαταστροφικές τάσεις, όπως χρήση ουσιών, αυτοτραυματισμοί, κατάθλιψη, αυτοκτονικοί ιδεασμοί.
Αντιστάθμιση του υποβιβασμού που του επιβάλλεται μέσω ανάδειξης σε άλλους τομείς, π.χ. σχολικές επιδόσεις, αρίστευση σε κάποιο σπορ, τέχνη κ.τ.λ.
Αντιστροφή της διαφοράς λόγω ελαττώματος σε διαφορά λόγω υπερτέρησης: «διαφέρω απ' τους άλλους αλλά όχι επειδή είμαι χειρότερος αλλά επειδή είμαι ο καλύτερος».
Εσωστρέφεια, αντικοινωνική συμπεριφορά, αποφυγή επαφών ή και πλήρη κοινωνική απομόνωση.
Συγκάλυψη της διαφοράς και προσπάθεια να ενταχθεί στους «φυσιολογικούς» υιοθετώντας πολύ τυποποιημένες έμφυλες συμπεριφορές, ώστε να «αποδείξει» ότι είναι σαν τα άλλα παιδιά του φύλου του.
Τα παιδιά προγραμματίζονται από πάρα πολύ μικρή ηλικία στις δυαδικές κατηγοριοποιήσεις, π.χ. μεγάλο/μικρό, αντρικό/γυναικείο, καλό/κακό, όμορφο/άσχημο. Σύμφωνα με τον Kohlberg (1966), η πρώτη έννοια που μαθαίνουν τα παιδιά είναι το μεγάλο/μικρό και ύστερα το αντρικό/γυναικείο.

Τα παιδιά δημιουργούν έννοιες αφαιρετικά και σε αυτή την ηλικία οι έννοιες είναι χονδροειδώς υπερβολικά γενικευμένες και στερεοτυπικές. Όταν ρωτάς ένα δίχρονο να σου πει σε τι διαφέρει ένα αγόρι από ένα κορίτσι, θ' ακούσεις κατά κανόνα διαχωρισμούς όπως: τα κορίτσια φοράνε φορέματα ή έχουν μακριά μαλλιά και τα αγόρια παντελόνια ή τσακώνονται (Kuhn, Nash, and Brucken, 1978). Οι βασικές υποκατηγορίες στο γενικό σύνολο αγόρι/κορίτσι είναι η εξωτερική εμφάνιση (μαλλιά, ρούχα) και η επιθετικότητα (τσακωμός). «Τα αγόρια τσακώνονται» είναι ένα στερεότυπο που τα παιδιά μαθαίνουν από πάρα πολύ μικρή ηλικία. Αποκαλυπτικά για το πώς δομείται η συμπεριφορά των παιδιών είναι τα ευρήματα των Fagot και Leinbach (1993): όσο περισσότερο αναπτύσσουν τα μικρά κορίτσια την ικανότητα να ταξινομούν με βάση το φύλο, τόσο περισσότερο μειώνεται η επιθετικότητά τους (Coates and Wolfe, 1995).

Λάθος φύλο ή λάθος διδαχές;
Δεν είναι λίγοι αυτοί που θεωρούν ότι η ομοφυλοφιλία συνδέεται με μια διαταραχή της ταυτότητας φύλου. (Dorner, 1986· Friedman, 1988). Πιθανώς τα δύο να συνδέονται, αλλά όχι με τον τρόπο που νομίζουμε. Ενώ πιστεύεται γενικά ότι η ομοφυλοφιλία εμφανίζεται σε μια προσωπικότητα ήδη διαταραγμένη ως προς την έμφυλη ταυτότητα, τελικά συμβαίνει το αντίθετο: τα πρώτα αισθήματα έλξης προς το ίδιο φύλο που νιώθει ένα παιδί που αργότερα θα γίνει γκέι το οδηγούν να αμφισβητήσει την αυθεντικότητα του αρσενικού φύλου του.

Πιο απλά, ένα αγόρι δεν γίνεται γκέι επειδή είναι μπερδεμένο ως προς την ταυτότητα φύλου του. Αντιθέτως, τα μηνύματα που παίρνει πανταχόθεν επειδή είναι γκέι, το οδηγούν να αμφισβητήσει κατά πόσο ισχύει η αρσενική του ταυτότητα. Πώς να αισθανθεί ότι είναι αγόρι, όταν αυτό συνεχώς αμφισβητείται από τους γύρω του, όταν τα κριτήρια για το πώς (πρέπει να) είναι ένα αγόρι δεν συμπεριλαμβάνουν το δικό του βίωμα; Tα αγόρια διδάσκονται από πολύ μικρή ηλικία ότι πρέπει να νιώθουν έλξη μόνο για κορίτσια· κατά συνέπεια, τα αγόρια που νιώθουν έλξη για άλλα αγόρια, συχνά αναγκάζονται να αμφισβητήσουν το ίδιο τους το φύλο: Αν στα αγόρια αρέσουν τα κορίτσια, κι εμένα μου αρέσουν τα αγόρια, πάει να πει ότι είμαι κορίτσι. Κι ας μη νιώθει κορίτσι.

Κι έτσι ορισμένα αγόρια καταλήγουν στην εξής φαντασιωσική «λύση»: «Αφού μου αρέσουν τα αγόρια, όπως αρέσουν στα κορίτσια, τότε θα γίνω κι εγώ κορίτσι» (Benjamin, 1996). Όταν τα φύλα είναι κατηγοριοποιημένα τόσο άκαμπτα, αν δεν πληροίς τα κριτήρια για το «αγόρι», αναγκαστικά σού μένει μόνο η κατηγορία «κορίτσι». Σε ορισμένα γκέι αγόρια αυτό οδηγεί σε μια «αντιστροφή φύλου: θέλουν να ντύνονται και να φέρονται σαν το αντίθετο φύλο» (Herdt and Boxer, 1993).

Είναι υπερευαίσθητο!
Γενικά πιστεύεται ότι τα γκέι αγόρια αποφεύγουν τα άγρια παιχνίδια που παίζουν τα περισσότερα αγόρια. Αφενός πρέπει να τονιστεί ότι τέτοιου είδους παιχνίδια δεν τα αποφεύγουν μόνο τα γκέι αγόρια αλλά και παιδιά που όταν μεγαλώσουν γίνονται ετεροφυλόφιλα (Ackerly, 1968· Rist, 1992). Η απέχθεια των γκέι αγοριών για τα άγρια παιχνίδια συχνά αποδίδεται στην υπερευαισθησία τους (Green, 1987), αλλά πρόκειται για έναν αβασάνιστο αφορισμό.

Τα γκέι αγόρια μπορεί να αποφεύγουν τέτοιες καθημερινές τελετουργίες αντρικής συντροφικότητας για πολλούς λόγους: επειδή έχουν αποκλειστεί ερήμην τους από τέτοιες συντροφιές· επειδή φοβούνται ότι θα προδοθούν τα απαγορευμένα συναισθήματά τους και η έλξη τους, αν συναναστραφούν έτσι στενά με άλλα αγόρια· επειδή τα ίδια έχουν πειστεί ότι δεν ανήκουν σε αυτόν τον κύκλο, δεν είναι σαν τα άλλα αγόρια, αφού τους αρέσουν τα αγόρια.

Η διαφοροποίηση αυτών των αγοριών γίνεται ακόμη εντονότερη και συχνά τους αποδίδεται η ταμπέλα του θηλυπρεπούς. Όπως λέει ένα από αυτά: «Στο γυμνάσιο μου τη λέγανε συνεχώς για το πώς ντύνομαι, ότι είμαι θηλυπρεπής και γκέι. Ήμουν πολύ δυστυχισμένος. Μου φερόντουσαν απαίσια, παρότι εγώ δεν ενοχλούσα κανέναν. Και δεν μπορούσα να μιλήσω σε κανέναν γι' αυτό που ζούσα κάθε μέρα, ούτε στους γονείς μου, γιατί ντρεπόμουνα. Φοβόμουνα ότι κι αυτοί θα ντραπούν για μένα. Δεν ήθελα να μάθουν τι λέγεται για μένα. Κυκλοφορούσα κάθε μέρα μες στο άγχος ποιος θα με κράξει «αδελφή» ή «πούστη». Φοβόμουν να βγω στο προαύλιο και όταν αναγκαζόμουν να βγω, δεν κοιτούσα ποτέ τους άλλους στα μάτια. Ειδικά ένα αγόρι με έκραζε συνέχεια. Την πρώτη φορά που άκουσα τη λέξη «αδελφή» ήξερα ότι είναι κάτι το κακό κι ας μην ήξερα τι σημαίνει ακριβώς. Έκανα πως δεν το άκουσα. Με εξόργιζε που μου φέρονταν έτσι απαίσια κι ας μην τους έκανα τίποτα. Στο σχολείο δεν με έπαιρνε να είμαι θυμωμένος, οπότε θύμωνα στο σπίτι μου, στους δικούς μου, ή με έπιανε κατάθλιψη και αποτραβιόμουν απ' όλους και όλα. Μερικές φορές έκανα τον παλιάτσο στους άλλους, λέγοντας συνέχεια αστεία, γελώντας όλη την ώρα... Δεν είχα κανέναν να μιλήσω όταν ήμουν σ' εκείνη την ηλικία, κόντευα να τρελαθώ. Πίστευα ότι κάτι πήγαινε πολύ στραβά με μένα...»

Μαθαίνοντας τη σεξουαλικότητα – ή όχι
Στην ύστερη εφηβεία, τα αγόρια και τα κορίτσια νιώθουν όλο και περισσότερα ερωτικά συναισθήματα, τα οποία μπορεί να δημιουργήσουν άγχος άσχετα από τον σεξουαλικό προσανατολισμό τους. Τα στρέιτ παιδιά, ωστόσο, έχουν κοινωνικά επιτρεπτές οδούς έκφρασης της σεξουαλικότητάς τους, όπως ραντεβού, φλερτ, χορούς, πάρτυ, εκδρομές, παρέες, όπου μαθαίνουν τις διαπροσωπικές δεξιότητες για να γνωρίζονται και να συνάπτουν σχέσεις. Μάλιστα βοηθιούνται πολύ στο πώς να φερθούν στις διαπροσωπικές αυτές συναναστροφές από τις συμβατικές εικόνες για τους ρόλους των φύλων, όπως αυτές μας διδάσκονται από μικρή ηλικία μέσα από ταινίες, τραγούδια, βιβλία, το σχολείο, την οικογένεια κ.ο.κ.

Αυτά τα τελετουργικά της συμβατικής εφηβείας δίνουν μαθήματα στα αγόρια και τα κορίτσια για το μέλλον, τους ενήλικους ετεροφυλόφιλους ρόλους τους. Αντιθέτως στα γκέι αγόρια προκαλούν αισθήματα άγχους, σύγχυσης και ντροπής (Hunter and Schaecher, 1995). Αρκετά γκέι αγόρια προσποιούνται ότι ενδιαφέρονται για κορίτσια, για να ταιριάξουν σε αυτό το μοντέλο, ενίοτε μάλιστα πασχίζουν να πείσουν τον εαυτό τους ότι αυτό που πραγματικά αισθάνονται είναι παροδικό. «Μου άρεσαν οι άντρες, αλλά αυτό με τρομοκρατούσε! Με πίεζα να μου αρέσουν τα κορίτσια. Ένιωθα φριχτά. Είχα μια τεράστια αγωνία μήπως δεν καταφέρω να μου αρέσουν τα κορίτσια και φοβόμουν μήπως γίνω "απ' αυτούς"». (Herdt and Boxer, 1993).

Κατά συνέπεια πολλά γκέι αγόρια απομονώνονται και μένουν στο περιθώριο την ώρα που οι συνομήλικοί τους κοινωνικοποιούνται. Η ετεροκοινωνικοποίηση διαποτίζει την καθημερινή ζωή από πολύ μικρή ηλικία (π.χ. αγοράκια που «παντρεύονται» συμμαθήτριές τους στα πέντε), αλλά για τους γκέι υπάρχουν ελάχιστες εναλλακτικές διέξοδοι. Υποστηρίζεται ότι αυτή η απουσία κοινωνικοποίησης των γκέι στην εφηβεία αναπληρώνεται αργότερα, μετά τα είκοσί τους, όταν αρκετοί γκέι εκδηλώνουν «εφηβικές συμπεριφορές»: δημιουργούν κλίκες, δίνουν μεγάλη έμφαση στη συμμόρφωση σε σταθερά στυλ ντυσίματος, στην ιεραρχία με βάση την εμφάνιση και τη δημοφιλία, τις αθλητικές επιδόσεις, τους πειραματισμούς με σεξ και ναρκωτικά. Για κάποιους γκέι άντρες αυτή η «καθυστερημένη εφηβεία» είναι μια ευκαιρία να μάθουν τις κοινωνικές δεξιότητες και να βιώσουν τη σεξουαλικότητά τους, κάτι που τους ήταν απαγορευμένο στην εφηβεία.

Δυστυχώς αρκετοί γκέι δεν έχουν την ευκαιρία να κοινωνικοποιηθούν ούτε αργότερα στη ζωή τους, για διάφορους λόγους: κατοικούν σε τόπους χωρίς γκέι ζωή, έχουν τρομοκρατηθεί τόσο πολύ σε νεαρότερη ηλικία που δεν τολμούν να βγουν προς τα έξω, έχουν καταπνίξει τα πηγαία συναισθήματά τους και εξακολουθούν να τα αρνούνται, έχουν πειστεί ότι ποτέ δεν θα καταφέρουν να ζήσουν μια «φυσιολογική» ζωή με καλές συντροφικές σχέσεις, επειδή κάτι τέτοιο «απλά δεν συμβαίνει στα γκέι κυκλώματα». Όπως λέει ένας νέος γκέι άντρας: «Οι σχέσεις είναι μια ξένη γλώσσα που μιλάνε οι άλλοι. Μπορώ να προσποιηθώ ότι τη μιλάω κουτσά στραβά, αλλά δεν την καταλαβαίνω. Δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να τη μάθω ή να την εξασκήσω».

Η παντελής απουσία συμβατικών, αποδεκτών ομόφυλων σχέσεων καθ' όλη την εφηβεία οδηγεί αρκετούς γκέι όταν μεγαλώσουν να πιστεύουν σθεναρά ότι είναι αδύνατο να υπάρξουν ευτυχισμένες γκέι σχέσεις. «Τι σόι σχέση να κάνουν δυο άντρες μαζί; Καλό το σεξ, αλλά μέχρι εκεί. Μόνο με μια γυναίκα μπορείς να καλυφθείς συναισθηματικά».

Εξυπακούεται ότι οι γκέι έφηβοι βιώνουν τεράστιο άγχος. Όπως έχουν δείξει πολλές έρευνες, οι γκέι έφηβοι διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο αυτοκτονίας. Οι Herdt και Boxer (1993) αναφέρουν ότι σχεδόν το ένα τρίτο των γκέι εφήβων που συμμετείχαν στις ομάδες μελέτης τους είχαν προσπαθήσει να αυτοκτονήσουν τουλάχιστον μία φορά. Οι Bell και Weinberg (1978) ανέφεραν ότι σχεδόν 20% των αντρών που μελέτησαν είχαν σκεφτεί πολύ σοβαρά να αυτοκτονήσουν. Μια μεταγενέστερη μελέτη για γκέι εφήβους που έφυγαν από το σπίτι τους έδειξε ότι το 33% των παιδιών αυτών είχε υποστεί βία εξαιτίας του σεξουαλικού προσανατολισμού τους, οι μισοί από τους γονείς τους. Οι γκέι έφηβοι έχουν τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες να σκεφτούν την αυτοκτονία από τους στρέιτ (Remafedi et al. 1998). Αν και δεν έχουν όλοι οι γκέι έφηβοι αυτοκτονικές τάσεις, αυτές οι στατιστικές δείχνουν πόσο απελπισμένοι μπορεί να είναι. Πέρα από την τάση για αυτοκτονία, οι γκέι έφηβοι εμφανίζουν μεγαλύτερη συχνότητα κατάθλιψης.

Η ντουλάπα
Σχεδόν πάντα ένας γκέι περνά ένα στάδιο κατά το οποίο δυσκολεύεται να αποδεχτεί την ομοφυλοφιλία του, είτε στον εαυτό του είτε στους άλλους. Αυτοί που κρύβουν τη σεξουαλική τους ταυτότητα στην καθημερινή γλώσσα λέγεται ότι είναι κρυμμένοι, «στην ντουλάπα».

Οι γκέι άντρες αναπτύσσουν ήδη από την εφηβεία τεχνικές κρυψίματος, οι οποίες πολύ συχνά διατηρούνται και στην ενήλικη ζωή, ως και τα γηρατειά, παρότι οι συνθήκες γύρω τους έχουν αλλάξει και είναι πιο φιλικές και ανοιχτές ως προς την αποδοχή τους.

Ο βασικός λόγος που κάποιος μένει στην ντουλάπα είναι επειδή φοβάται πως αν αποκαλύψει το μυστικό του θα προκληθεί κάποια μεγάλη καταστροφή: θα πληγωθούν οι δικοί του, θα πληγωθεί ο ίδιος, θα απορριφθεί, θα απομονωθεί, θα περιγελαστεί κ.ο.κ. Κατά συνέπεια, πολλοί γκέι γίνονται εξαιρετικά επιδέξιοι στο να κρύβουν τη σεξουαλικότητά τους, το ένοχο μυστικό τους. Δυστυχώς, αρκετά συχνά αυτή η μυστικότητα γίνεται γενικευμένη στάση απέναντι στη ζωή, παρεμποδίζοντας όλες τις εκφράσεις συναισθήματος και την οικειότητα με τους άλλους. Είναι αδύνατον για έναν άνθρωπο να αναπτύξει υγιείς, αμοιβαίες σχέσεις με άλλους ανθρώπους αν ένας τόσο σημαντικός τομέας της ζωής του, η σεξουαλικότητά του, παραμένει μυστική. Η ερωτική και συντροφική ζωή μας (ακόμα και η έλλειψή της) είναι από τους βασικότερους πυλώνες γύρω από τους οποίους σχετιζόμαστε με άλλους ανθρώπους ως φίλοι.

Η αορατότητα αυτή οδηγεί σε μια εξαφάνιση. Όπως λέει ένας γκέι έφηβος: «Πάντα προσπαθούσα να περνάω απαρατήρητος. Ευχόμουνα να μη με βλέπουν, ώστε να μη γίνομαι στόχος κοροϊδιών. Δεν αντιδρούσα ποτέ στα πειράγματα, ελπίζοντας να πάψουν να με κοροϊδεύουν. Η μοναδική μου στρατηγική στο σχολείο ήταν να εξαφανίζομαι. Κι όταν με χτύπαγαν, καθόμουν και τις έτρωγα. Μία φορά που αντέδρασα και τους χτύπησα, ήταν λες και τους έδωσα την ευκαιρία να με χτυπήσουν ακόμα περισσότερο. Οπότε καθόμουν και τις έτρωγα, ελπίζοντας να βαρεθούν και να μ' αφήσουν στην ησυχία μου. Κρυβόμουν και έλπιζα να μη με προσέξει κανείς».

Ένας κρυφός γκέι συχνά απομονώνει τα ομοφυλοφιλικά συναισθήματά του και την ομοφυλοφιλική ζωή του από την οικογένειά του, τους γνωστούς του, συχνά ακόμα και από τον ίδιο του τον εαυτό, σαν να είναι κάτι που συμβαίνει και ταυτόχρονα δεν συμβαίνει. Όπως λένε ούτε ένας ούτε δύο γκέι: «Ανέκαθεν ήξερα ότι είμαι γκέι, αλλά δεν ήθελα να το παραδεχτώ ούτε στον εαυτό μου». Το να μην παραδεχτούν τη σεξουαλικότητά τους μοιάζει με «λύση»: αν την αρνηθούν με αρκετή επιμονή και ζήλο, αν βγαίνουν με γυναίκες, θα τους περάσει. Φυσικά, ποτέ δεν περνάει. Μερικοί γκέι άντρες, που έχουν πειστεί ότι μια γκέι ζωή είναι σίγουρα καταδικασμένη και οδηγεί στη μοναξιά και τη δυστυχία, διατηρούν το μυστικό τους και συνεχίζουν να ζουν δύο ζωές.

Η ντουλάπα είναι το μέρος όπου κρύβεται κάποιος για να νιώσει ασφάλεια. Το πρόβλημα είναι ότι αρκετοί εξακολουθούν να το χρησιμοποιούν ακόμα και όταν αυτή η ανάγκη δεν υπάρχει πια.

Βιβλιογραφία
Jack Drescher, M.D, Invisible gay adolescents: Developmental narratives of gay men, 2002
Anderson, S. A., & Sabatelli, R. M. (1990). Differentiating differentiation and individuation: Conceptual and operational challenges. The American Journal at Family Therapy, 18, 32-50.
Crespi, T. D., & Sabatelli, R. M. (1993). Adolescent runaways and family strife: A conflict-induced differentiation framework. Adolescence, 28, 867-878.
Fagot, B. & Leinbach, M. (1993), Gender-role development in young children: From discrimination to labeling. Devel. Rev., 13:205-224. Fraiberg, S. (1961), Homosexual conflicts in adolescents. In: Psychoanalytic Approach to Problems and Therapy, ed. S. Lorand & H. Schneer. New York: Hoeber, pp. 78-112.
Kohlberg, L. (1966), A cognitive-developmental analysis of children's sex role concepts and attitudes. In: The Development of Sex Differences, ed. E. Maccoby. Stanford, CA: Stanford University Press, pp. 82-172.
Kuhn, D., Nash, S. & Brucken, L. (1978), Sex role concepts of two and three-year olds. Child Dev., 49:445-451.
Coates & Wolfe, S. (1995), Gender identity disorder in boys: The interface of constitution and early experience. Psychoanal. Inq., 51:6-38.
Dorner, G. (1986), Hormone-dependent brain development and preventive medicine. Monogr. in Neural Sci., 12:17-27.
Friedman, R. C. (1988), Male Homosexuality: A Contemporary Psychoanalytic Perspective. New Haven, CT: Yale University Press.
Benjamin, J. (1996), In defense of gender ambiguity. Gender & Psychoanal., 1:27-43.
Herdt, G. & Boxer, A. (1993), Children of Horizons: How Gay and Lesbian Teens Are Leading a New Way Out of the Closet. Boston: Beacon Press.
Rist, D. Y. (1992), Heartlands: A Gay Man's Odyssey Across America. New York: Dutton.
Ackerley, J. (1968), My Father and Myself London: Poseidon Press.
Bell, A. & Weinberg, M. (1978), Homosexualities: A Study of Diversity Among Men and Women. New York: Simon & Schuster.
Green, R. (1987), The "Sissy Boy Syndrome" and the Development of Homosexuality. New Haven, CT: Yale University Press.
Hunter, J. & Schaecher, R. (1995), Gay and lesbian adolescents. In: Encyclopedia of Social Work, ed. R. Edwards & J. Hopps. Washington, DC: NASW Press, pp. 1055-1061.
Hetrick, E. & Martin, D. (1988), Developmental issues and their resolution for gay and lesbian adolescents. In: Psychotherapy with Homosexual Men and Women: Integrated Identity Approaches for Clinical Practice, ed. E. Coleman. New York: Haworth Press, pp. 25-43.
Maccoby, E. (1980), Sex differences in aggression: A rejoinder and reprise. Child Dev., 51:1223-1226.

http://www.10percent.gr/periodiko/teyxos29/1867-2010-06-21-11-49-44.html

10 λάθη που κάνουν οι ψυχολόγοι με τους gay πελάτες

Open publication - Free publishing - More gay

LGBT MAGAZINE

ex gay -no way

ένα ολοκληρωμένο βιβλίο που μιλάει για την εμπειρία ενός ατόμου στα προγράμματα "διόρθωσης" σεξουαλικού προσανατολισμού και το πώς δουλευει το όλο συστημα

Ένα ολοκληρωμένο βιβλίο δωρεάν για το απροφύλακτο sex στους gays

http://glife-gr.blogspot.com/

ασφαλές gay sex

υριακή, 6 Μαρτίου 2011
[GaySexualHelth!]: Aσφαλέστερο σέξ- στοματικό σεξ/rimming


Στοματικό σεξ
Όταν παίρνω το πέος του συντρόφου μου στο στόμα ή παίρνει αυτός στο στόμα του το δικό μου (αλλιώς πίπα, ή τσιμπούκι).
Πόσο επικίνδυνο είναι ;
Θεωρητικά μπορείς να μολυνθείς από τον hiv κάνοντας στοματικό σεξ . Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας συνιστά να χρησιμοποιούμε προφυλακτικό και στο στοματικό σεξ.
Ας δούμε όμως λίγο τα πράγματα από κοντά.

Όταν σου κάνουν στοματικό σεξ (δίνεις πίπα) οι πιθανότητες να μολυνθείς από τον hiv είναι πολύ χαμηλές αφού με το σάλιο δεν μεταδίδεται ο ιός. Υπάρχει μόνο μία περίπτωση και αυτή είναι να έχει ο άλλος αιμορραγία στο στόμα του και κατά την διάρκεια του σεξ να τραυματίσει το πέος σου και να δημιουργηθεί έτσι κάποια είσοδο για τον ιό. Όταν κάνεις στον άλλο στοματικό σεξ (παίρνεις πίπα ) τα πράγματα γίνονται πιο σοβαρά και μπορούμε να φανταστούμε τις παρακάτω περιπτώσεις που μπορεί να κινδυνεύεις: Έχεις κάποια πληγή στο στόμα, τραυματίζεις το πέος του άλλου με τα δόντια σου, με αποτέλεσμα να υπάρχει μετάδοση του ιού μέσω αίματος. Έχεις κάποια πληγή στο στόμα σου από όπου ο ιός μπορεί να περάσει μέσω των προσπερματικών υγρών. Ο άλλος δεν μπορεί να κρατηθεί και εκσπερματώνει στο στόμα σου. Μπορεί κανείς να σκεφτεί και άλλα παρόμοια σενάρια, το ζήτημα είναι σε ποιο βαθμό επικινδυνότητας αναλαμβάνει κανείς να εκθέσει τον εαυτό του.
Πως μπορώ να αποφύγω τον κίνδυνο:
Χρησιμοποιώντας προφυλακτικό και στο στοματικό σεξ.
Αν δεν θέλω να χρησιμοποιήσω προφυλακτικό τι μπορώ να κάνω;
Βασικό είναι να έχεις ένα υγιές στόμα. Δηλαδή να μην έχεις ουλίτιδα, άφθες ή πληγές που θα λειτουργήσουν σαν είσοδοι για τον hiv ή άλλους ιούς και μικρόβια.
Μην αφήνεις κανέναν να τελειώσει στο στόμα σου.
Προληπτικά μην βουρτσίζεις τα δόντια σου τουλάχιστον δύο ώρες πριν κάνεις στοματικό σεξ. Το βούρτσισμα προκαλεί συνήθως μικρές αμυχές στο στόμα μας που μπορεί να γίνουν είσοδοι για τον hiv.

Κι αν ο άλλος τελειώσει στο στόμα μου;
Αν ο άλλος τελειώσει στο στόμα σου δεν έχει καμία διαφορά αν θα καταπιείς ή θα φτύσεις το σπέρμα .Και τα δύο έχουν τον ίδιο βαθμό επικινδυνότητας, αφού ο ιός μπορεί να βρει εισόδους για να περάσει στο αίμα σου. Η μετάδοση γίνεται στο στόμα ή στον φάρυγγα και όχι στο στομάχι (τα οξέα του στομάχου σκοτώνουν τον ιό). Όση περισσότερη ώρα μείνει το σπέρμα στο στόμα σου, τόσο αυξάνει ο κίνδυνος μετάδοσης. Για τον λόγο αυτό, απέφυγε προσπερματικά υγρά και σπέρμα στο στόμα!
Μπορώ να κολλήσω κάτι άλλο;
Όταν δεν χρησιμοποιείς προφυλακτικό στο στοματικό σεξ μπορείς να κολλήσεις και άλλα σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα όπως βλεννόρροια, έρπη, σύφιλη, ηπατίτιδα. Ακόμα και αν αφήνεις τον άλλο να σου κάνει στοματικό σεξ μπορεί να κολλήσεις έρπη ή βλεννόρροια.
Τα νοσήματα αυτά θεραπεύονται πιο εύκολα από τον hiv αλλά μεταδίδονται και πιο εύκολα. Καλό είναι να κάνεις εξετάσεις για τα σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα μια με δύο φορές το χρόνο
Συμβουλή: Όταν πλένεσαι, καλό είναι να τραβάς την ακροποσθία (πετσάκι) προς τα πίσω ώστε να μπορείς να καθαρίσεις καλά την περιοχή. Ετσι αποφεύγεις τις έντονες μυρωδιές.
Θυμήσου για την ηπατίτιδα Α και Β υπάρχει εμβόλιο!
RimmingRimming είναι όταν γλύφουμε τον πρωκτό του άλλου ή όταν βάζουμε την γλώσσα μας στον πρωκτό του ή μας το κάνει ο άλλος στον δικόμας πρωκτό. Σαν προκαταρκτικό παιχνίδι μπορεί να χαλαρώσει τον σφικτήρα και να τον προετοιμάσει για τα δάχτυλα ή το πέος.
Κάποιοι το βρίσκουν πολύ ερεθιστικό, ενώ κάποιοι άλλοι σιχαίνονται να το κάνουν γιατί θεωρούν τον πρωκτό βρώμικο. Ένα καλό πλύσιμο πριν από το σεξ, μας κάνει να αισθανόμαστε πιο άνετα και μας προσφέρει την δυνατότητα να απολαύσουμε πολλές πρακτικές.
Το rimming αποτελεί πρακτική χαμηλού κινδύνου σε σχέση με την μετάδοση του hiv εκτός από την περίπτωση που υπάρχουν πληγές στον πρωκτό και στο στόμα.
Ακόμα και αν δεν υπάρχουν πληγές, με την πρακτική αυτή μπορούν να μεταδοθούν κάποιασεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα όπως η βλεννόρροια. Επειδή η ηπατίτιδα Αναμεταδίδεται μέσω κοπράνων το rimming είναι ένας τρόπος μετάδοσης της.
Αν απλώσουμε στον πρωκτό του άλλου μια πλαστική μεμβράνη (όπως αυτές που τυλίγουμε τα φαγητά) μειώνουμε πολύ τον κίνδυνο μετάδοσης κάποιου νοσήματος.
Συμβουλή: Κάνε τα εμβόλια για την ηπατίτιδα Α και Β
Αναρτήθηκε από GLIFE στις Κυριακή, Μάρτιος 06, 201

http://glife-gr.blogspot.com/

he closet-η ντουλαπα μια ταινια μικρου μήκους για την ομοφυλοφιλια

μαι ταινια μικρου μηκους για την κοινωνία και την βια στην αποδοχή των  gay

ψυχοθεραπεια συμβουλευτικη μαρουσι

2102750082

prodromos_tarasis@hotmail.com

Υποστηρικτική ψυχοθεραπεία για gay

Υποστηρικτική ψυχοθεραπεία για gay 

ειδικές τιμές 

τηλ.2102750082

Gay affirmative psychotherapy ψυχοθεραπεία

Gay affirmative psychotherapy is a form of psychotherapy for gay and lesbian clients which encourages them to accept their sexual orientation, and does not attempt to change them to heterosexual, or to eliminate or diminish same-sex desires and behaviors. The American Psychological Association (APA) offers guidelines and materials for gay affirmative psychotherapy.^[1] Affirmative psychotherapy states that homosexuality or bisexuality is not a mental illness. In fact, embracing and affirming gay identity can be a key component to recovery from other mental illnesses or substance abuse.^[1] There are a number of individuals for whom neither gay-affirmative therapy nor conversion therapy might be appropriate, however. Clients whose religious beliefs teach against homosexual behavior may require some other method of integration of their conflicting religious and sexual selves.^[2]