ALLOI TROPOI

Alloi tropoi, alloi topoi xana sto xtes san na pigaineis, ma orkizesai pos kiklous emathes pia na min kaneis kai afises piso sou tosa polla pou den borei brosta tha pas. Tha einai diskolo na deis pos ayta pou pires sto taxidi itan apo tote. Entona ma oxi berdemena, galineia ma oxi isixa as paei pia opou na nai i fora den metrao pia fores.

Την δυναμη παλι που βρηκες

Στεκεις εκει, απλα απορεις και σκεφτεσαι, την δυναμη που βρηκες και την δυναμη αν θα βρεις, να αλλαξεις, να επιλεξεις να τρομαξεις και να ξεφυγεις. Μα δεν μπορει καποιος αλλος θα ηταν, πιο δυνατος και πιο εξυπνος, πιο φρεσκος. Μα δεν μπορει ποιος ειπε οτι ηταν ετσι, απο μακρια διαφορετικα τα πραγματα φανταζουν. Ειναι και αυτη η επικινδυνοτητα που βγαζει αλλιωτικες δυναμεις , πρωτογνωρες και μονες. Και τωρα τι να ευχεσαι αναρρωτιεσαι να ξαναβρεις την δυναμη η να μην χρειαζεσαι τοση... Αστραπες στο μυαλο σου και ποτε δεν εισαι σιγουρος πως θα της εχεις οποτε της θες, μα και να βρεχει παντα?

Καμμια φορα αξιζει να μοιραζεσαι

Καμμια φορα αξιζει να μοιραζεσαι, να ζεις και να ανατρεπεις και να νοιωθεις το μαζι το τωρα και την αγκαλια την ζεστη και την ατοφια. Καμμια φορα, αξιζει να μοιραζεσαι να ζεις και να αγκαλιαζεσαι, να κλαις... και να γελας. Ολες τις φορες αξιζει να γιορταζεις το τι μπορεις να δεις ποσο αντεχεις να υπαρχεις χωρις να κανεις την μοναξια το αντιδοτο του φοβου.

Το πρωι ακουμε την ΓΚΙΖΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΥ

Ολα και ολα, οι νυχτες νυχτες και το πρωι πρωι, ακουω εδω και καιρο την εκπομπη Η ΓΚΙΖΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΥ στον ΣΚΑΙ, εχει αυτο το κατι το ταξιδι της νυχτας που ψαχνω σε συσκευασια μερας.

ενα ονειρο ειδες μα το ξεχασες

Μια αισθηση, ενα συναισθημα και γεματα τα ματια σου απο εικονες και ας μην ειναι πολλα αυτα που θυμασαι πως εζησες αλλα πολλα αυτα που ξεπερασες. Οσο για την εκθεση, εμαθες να μην σε τρομαζει ή ετσι λες. Τα κομματια σου τα συνθεσες μεσα απο μια γλωσσα εναν τονο, εναν ορο μα πισω απο αυτον και παλι γεματος μενεις. Αυτη η γλωσσα εγινε τα ρουχα σου τα διαλεγμενα οχι για να κρυβουν την γυμνια σου αλλα γιατι τα διαλεξες εσυ. Το κουμπι στο στηθος ... απλα για να ανοιγει...

τα συρματα τα θυμαμαι

ελευθερα γυρνας και εχεις σαστισει, τον εαυτο σου πια δεν ξερεις τι να κανεις, τα συρματα ξεπερασες μα σε οριζουν ακομα, μοναδικη ευτυχια βρηκες να τα ξεπερνας, να τα ξεχνας να ζεις με αυτα και μετα απο αυτα τι, ουτε εικονα δεν εχεις ουτε ιχνος. Για φαντασου, δες και μην αρκεισαι ...ζησε περα απο το πλαισιο γινε το πλαισιο.

Καλωσοριζω

Χαιρετω τους καινουριους αναγνωστες στειλτε μου τα σχολια τις σκεψεις και τα συναισθηματα σας... ελπιζω να σας αρεσουν οσα βγαινουν απο τις νυχτες ...

κατι σαν αγνο

Κατι σαν αγνο, κοντα τα χερια μου αλλα ποτε δεν το επιασαν, μα ακομα και αν το πλησιασω ηταν για εμενα ζωη. Μια αισθηση τοσο αλλιωτικη τοσο γεματη και συγχρονως ματαιη, και αν εμαθα να την αντεχω , τωρα μαθαινω να ξεχνω οτι υπαρχει... λιγες εικονες και παλι ζωντανευει μα το κομματι απο το παζλ ποτε δεν θα ενωθει, ισως να μην ειναι απο αυτα που ενωνονται , τελειωνουν και κορνιζαρονται στον τοιχο, ισως μερικα ονειρα ειναι για να μενουν ετσι , το πιο κατω δεν το ξερω ισως και να μην το αντεχα αν το ηξερα και εσυ μου λες οτι μεγαλωσα τωρα που εμαθα τους περιορισμους μου, εγω σου λεω οτι μεγαλωσα απο αυτους...

και αλλα και παλια και μεγαλα

Και αλλα και παλια και μεγαλα, και κομματια και ολοκληρα και ολα και περηφανεια και λιγοτερη ντροπη μεσα στο χρονο ολα μοιαζουν να γινονται ενα κραμα, μεγαλωμα και ωριμασμα αλλα μαλλον τωρα αυτα πια αξιζουν. Πολλα προσωπικα και εκτεθημενα, διορθωμενα και ξαναγεννημενα ολα μεσα στη νυχτα, στα βραδια , τωρα το σκοταδι δεν θυμωνει, δεν τραβαει δεν ελκει... λιγα και απλα και μαλλον εμαθα να περιμενω, να αναμενω και να ζω μεχρι τοτε...

Νυχτες

Ειναι καποιες νυχτες, που ετσι μονος βρισκεσαι στην σιωπη των σκεψεων σου, τουλαχιστον αυτες που μπορεις να αντεξεις, ισως να μην ερχονται συχνα τετοιες νυχτες, που ησυχια δεν σε τρομαζει, που ζεις μια ωρα ακομα κλεβοντας απο τον υπνο σου, ταξιδευοντας μεσα στην νυχτα λιγοτερο μονος...